YALNIZLIK

Psikolog Sultan Tosun'un bu hafta ki köşe yazısında 'Yalnızlık' konusu 

Çocukluğundan itibaren kalabalık bir ailede büyümüş bireyler yalnızlıktan yalnız kalmaktan çekinirler. Kalabalık ortamlar bazen bizi çok tedirgin eder ve bunalırız bazen de yalnız kalmaktan korktuğumuz için kalabalığa dahil oluruz. Sosyal kaygısı yüksek insanlar ya kalabalık ortama girmekten çok çekinirler ya da yalnızlıktan bıkkınlık duyarlar. Bazı bireylerde yalnız kafeye oturmak, yalnız alışveriş yapmak, yolda tek başına yürümek hep sorun gibi gözükür. Yalnızlık hayatları boyunca devam edecek gibi hissettirir. Her zaman hayatta kabul görülmeyen bir birey hissiyatı içine bürünürler. Ya yalnızlık düşüncesini kabullenmiş ve hayatımızın bir olgusu haline getirmişsek? Ya da kendimizi yetersiz gördüğümüz için bu haldeyiz olgusu bizim tüm hücrelerimizi kaplamışsa? Ya da fark etmeden biz toplulukta kendimizi insanlardan soyutladığımız için artık davet edilmiyorsak? Elbette bunların hepsi bir olasılık. Her birey için farklı bir şema olabilir. Yalnız kalmanın ya da yalnızlığı istemeden kendimize çekmenin belki de yollarını kendimize uyarlamışızdır. Yalnızlığı karakterimize bürümüş de olabiliriz. İnsanlar sosyal varlıklardır. Gün içinde konuşacak bir birey bulamasak bile istemsizce şarkı mırıldanmaya başlarız çünkü konuşmak bizim en doğal insani döngümüzdür. Yalnız hissettiğimiz alanlara bakmalıyız belki de ait olmadığımız bir çevreye sahibizdir ve anlaşılmayacağımızı düşündüğümüz için sohbetlere, toplantılara katılmıyoruzdur. Ya da çevremize karşı empati yeteneğimizi kullanamıyoruzdur ve karşı tarafın istediği cevaplar gelmediğinden dolayı etkinliklere çağrılmıyoruzdur. Ya da flört, yakın arkadaşlıklar ya da aile toplantılarında aynı görüşlere sahip olmadığımızdan dolayı etkisiz de kalabiliyoruzdur. Unutmayın her çiçek saksısını ve güneşini bulduğunda güzelleşir. Sevgiyle kalın.

Köşe Yazısı